ΑΘΛΟΦΟΡΕ ΑΓΙΕ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΤΩ ΕΛΕΗΜΟΝΙ ΘΕΩ, ΙΝΑ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΑΦΕΣΙΝ, ΠΑΡΑΣΧΗ ΤΑΙΣ ΨΥΧΑΙΣ ΗΜΩΝ.

Σάββατο 29 Απριλίου 2017

Σκέψεις στην Κυριακή των Μυροφόρων 2017



Η Ανάσταση... η ίδια η ζωή... λειτουργείται στην καθημερινότητα... στα απλά και πολλές φορές ασήμαντα για μας τους ανθρώπους πράγματα.
Νοιώθουμε εγκλωβισμένοι στη ρουτίνα... πιστεύουμε πως η ζωή μας δεν είναι αρκετή για να μας πάει στο Χριστό...
Πώς μια νοικοκυρά... μια μητέρα με τόσα καθημερινά προβλήματα... ένας σκληρά εργαζόμενος... ένας ηλικιωμένος κλεισμένος στους τέσσερις τοίχους... ένας άρρωστος μπορεί να ψηλαφίσει την Ανάσταση ως εμπειρία ζωής;
Ξεχνάμε πως ο Χριστός δεν έρχεται στον κόσμο ως πνεύμα... ως αόρατη δύναμη, αλλά μας προσλαμβάνει... μπαίνει στον κόσμο και στην ιστορία μας... κατεβαίνει μέχρι τον Άδη μας... μας προσφέρεται στην κάθε ανθρώπινη λειτουργία μας... μας συναντά στην όποια κατάστασή μας...
Δε βρίσκουμε εμείς το Χριστό... μας αναζητά και μας βρίσκει Εκείνος...
t
Μπορούμε να συναντηθούμε μαζί Του... να γευθούμε την παρουσία Του όταν η ζωή μας ανταποκρίνεται στη δική Του Ζωή... όταν η αγάπη μας ακουμπά στη δική Του αγάπη... όταν ο σταυρός μας καρφώνεται στο δικό Του Σταυρό...
Το φαγητό της νοικοκυράς, ως έκφραση προσφοράς και αγάπης προς την οικογένεια... το δάκρυ και η προσευχή της μάνας στις δυσκολίες και τα προβλήματα των παιδιών... ο τίμιος ιδρώτας του εργαζόμενου ως διακονία του συνόλου... η υπομονή του αρρώστου στη δοκιμασία, γίνονται τα σημεία συνάντησης του Θεού με τον άνθρωπο...
Ο Θεός γίνεται απτός στην καθημερινή ζωή με τα προβλήματα... τις δυσκολίες... τη ρουτίνα, όταν ο άνθρωπος λειτουργήσει την ενεργούμενη πίστη και μετάνοια, όπως η Χαναναία... η Αιμορροούσα... ο Εκατόνταρχος... ο Άσωτος. 
Όταν τα "μικρά" και τα " μεγάλα" της καθημερινής μας ζωής στρέφονται ως προσφορά προς το Χριστό όπως η θυσία του Αβραάμ... τα δάκρυα του Πέτρου... ο στεναγμός του Τελώνη... το μύρο της πόρνης...η ομολογία του Ληστού... τα θυμιάματα των Μυροφόρων...

Τότε ο άνθρωπος πράττοντας το μικρό, βρίσκεται μπροστά στο μεγάλο... βλέπει πως ο τεράστιος λίθος του φόβου και της αγωνίας του έχει μετακινηθεί... ανοίγεται στην έκπληξη του κενού μνημείου... γίνεται μάρτυρας της Αναστάσεως του Χριστού...
Ποτέ και κανείς δεν έφθασε στα μεγάλα και αιώνια παραθεωρώντας τα μικρά και καθημερινά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου