ΑΘΛΟΦΟΡΕ ΑΓΙΕ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΤΩ ΕΛΕΗΜΟΝΙ ΘΕΩ, ΙΝΑ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΑΦΕΣΙΝ, ΠΑΡΑΣΧΗ ΤΑΙΣ ΨΥΧΑΙΣ ΗΜΩΝ.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

«Άβυσσος άβυσσον επικαλείται»




π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

« Θεέ μου, Συ που γνωρίζεις το καθετί
και που η αγάπη Σου ξεπερνάει τα ανθρώπινα μέτρα,
πάρε τη ζωή μου στα χέρια Σου,
κάνε αυτό που εγώ θα ήθελα τόσο πολύ να κάνω
αλλά δεν μπορώ »
Η προσευχή αυτή του φωτισμένου ιεράρχη AntonyBloom, εκφράζει την κραυγή όσων θέλουν να ζήσουν τη ζωή του Θεού. Όσων παλεύουν με τον κακό εαυτό τους και δε βλέπουν πρόοδο.
Τελικά, την αλλαγή μας δεν την επιτυγχάνει η δική μας δύναμη, αλλά η δύναμη του Θεού που γνωρίζει το βάθος του είναι μας, τις δυνατότητες και τη θέλησή μας, το πριν και το αύριο της ζωής μας.
Είναι αλήθεια ότι η επανάληψη των ιδίων προκαλεί απογοήτευση. Οι αδυναμίες και τα πάθη μάς ταλαιπωρούν. Η δυσκολία του εαυτού μας να βγει από το αδιέξοδό του, τον συντρίβει.

Κυλά το ποτάμι..




Τίποτα δεν είναι σταθερό και μόνιμο στη ζωή... Ούτε η στενοχώρια, ούτε η απελπισία, ούτε η χαρά, ούτε η πληρότητα που γεμίζει την καρδιά μας κάποιες στιγμές...

Όλα αλλάζουν, αέναα, κυκλικά, κυλάνε μέσα μας τα συναισθήματα σαν ρυάκια, συμαπαρασύρουν μαζί τους κατακάθια και φύλλα πεσμένα απο το δέντρο της καρδιάς μας..

Τι μένει; Τί αντέχει μέσα μας, δίπλα μας, κοντά μας; 

Το πιο πολύτιμο μάθημα...




Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του "αδύναμο" σημείο, την αχίλλειο πτέρνα του, εκείνη που αρκεί για να διαλύσει το οικοδόμημα της γαλήνης του. Ο μεγαλύτερος φόβος, ήταν πάντα η απώλεια ενός δικού μου ανθρώπου από τη ζωή μου. Ο Θεός όμως, με όλη Του την αγάπη, με έβαλε στον στίβο αυτού του αγωνίσματος, για να μου δώσει το πολύτιμο μάθημά Του. Όπως ακριβώς ένας τεχνίτης ρίχνει το υλικό του στη φωτιά, το λειώνει, το χτυπά, σμιλεύει τις άκρες του, τη τραχιά του επιφάνεια, μέχρι να πάρει τη μορφή που του πρέπει. 

Και με δίδαξε το πιο πολύτιμο μάθημα: ότι ο μόνος που πραγματικά βρίσκεται αέναα, ακατάληπτα, ολοκληρωτικά κοντά μας στο πέρασμα της ζωήςείναι Εκείνος. Ότι κάθε άνθρωπος, κάθε άλλη αγάπη, κάθε αγαπημένο πρόσωπο, μπορεί να έρθει και να φύγει, μπορεί να μας πληγώσει, μπορεί να χαθεί στην πορεία της ζωής, μπορεί το καλό του να υπαγορεύει μία πορεία μακρινή από τη δική μας πορεία. 

Τό ἐλάττωμα τοῦ «ἰδίου θελήματος»



Αγίου Κασσιανού Ρωμαίου

Ο διάβολος με κανένα άλλο ελάττωμα δεν οδηγεί τόσο στο βάραθρο της απώλειας τον άνθρωπο, όσο με το να τον πείσει να μην καταδέχεται να ρυθμίζει τη ζωή του σύμφωνα με τη διδασκαλία και τις υποδείξεις των Πατέρων, αλλά ν’ακολουθεῖ το δικό του θέλημα. 

Γιατί αυτός που πορεύεται σύμφωνα με τη δική του κρίση και γνώμη, ποτέ δεν θα προχωρήσει με ασφάλεια, αλλά πολλές φορές θα σκοντάψει και θα πλανηθεί, και, βαδίζοντας λες συνεχώς μέσα στο σκοτάδι, θα αντιμετωπίσει κινδύνους πολλούς και φοβερούς.

Πρέπει να μάθουμε και τούτο, παίρνοντας παραδείγματα και από τις ανθρώπινες τέχνες και επιστήμες: 

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

Το μενταγιόν - Μια ιστορία του 1940



Σβησμένα βογγητά καναν τόν Κυριάκο νά κόψει τό γρήγορο περπάτημά του. Κατέβασε πότομα τό πλο του π τόν μο καί πρε θέση μάχης. Προχωροσε σάν τό λαγωνικό. Κάτω πό τίς βαριές ρβύλες του σακατεύονταν πουρναρόκλαδα καί τσαλιά[1]. Κατέβαινε προσεκτικά τήν πότομη πλαγιά νοίγοντας δρόμο μέ τήν ξιφολόγχη του. Τά βογγητά δυνάμωναν˙ σημάδι πώς πλησίαζε σνθρωπο. ριξε να γύρω τή ματιά ρευνητικά κι γρια. Τούτη τήν ρα το δειλινο δύσκολα ξεχώριζε τίς σκιές πό τά πράγματα. Προχωροσε περισσότερο μέ τήν κοή παρά μέ τήν ραση.

   — Aqua! Aqua! [2] ταλικό ναφιλητό κι κκληση γιά νερό τόν κανε νά σκύψει στή ρίζα νός θάμνου. νάσκελα πεσμένος στίς λάσπες σάλευε –μ σες δυνάμεις το εχαν πομείνει– νας ταλός τς μεραρχίας τν Κενταύρων.
   Ο δύο ντρες κοιτάχτηκαν στά μάτια. Δέν γνώριζε  νας τή γλώσσα το λλου. Δέν γνώριζε  νας τίς προθέσεις το λλου. Δέν γνώριζε  νας τίποτε γιά τόν λλο, κτός πό τό τι ταν χθροί.

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Οι χοροί των Αγίων



Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους (Μωσαϊκός Νόμος) επικρατούσε η άποψη ότι Άγιος είναι μόνο Ένας, ο Θεός.

Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους ο Απόστολος Παύλος αποκαλεί Αγίους όλους τους βαπτισμένους Χριστιανούς, που ζουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που αγωνίζονται για την σωτηρία της ψυχής τους και που επιδιώκουν να κατακτήσουν την Βασιλεία του Θεού (Ρωμ. α',7 - Α' Κορ. α',1-2 - Εβρ. ς',10).

Στον 4ο αιώνα ο τίτλος "Άγιος" αρχίζει να αποδίδεται μόνο σε λίγους εκλεκτούς ΄"φίλους του Θεού", που ξεχωρίζουν για το μαρτύριό τους, για την ζωή τους και για τα θαύματά τους. Ο Άγιος Αντώνιος ο Μέγας όμως τονίζει: "Άγιος είναι εκείνος που είναι καθαρός από κακία και αμαρτήματα".

Πρώτη από όλους τον τίτλο της "Υπέρ Αγίας" έλαβε η Παρθένος Μαρία. Ακολούθησαν οι Απόστολοι του Κυρίου. Οι Άγγελοι καθώς και πολλά από τα "Δίκαια" πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης δεν θα μπορούσαν να μην πάρουν τοξν τίτλο αυτόν, όπως φυσικά Άγιος δεν θα μπορούσε να μην ονομαστεί και ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Βαπτιστής. Σιγά-σιγά άρχισε να διαμορφώνεται μία ιεράρχηση στην ταξινόμηση των Αγίων.

Οι ομάδες (χοροί) των Αγίων έχουν ως εξής:

Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ



Γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου την εορτή της αγίας Σκέπης. Και για την γιορτή αυτή συμβαίνει αυτό που λέγει ο άγιος Χρυσόστομος για τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας μας, ότι πολλοί γιορτάζουν τις μεγάλες γιορτές, ξέρουν το όνομά τους, δεν ξέρουν όμως το βαθύτερο νόημά τους, ούτε το μήνυμα που θέλει να εξαγγείλει η Εκκλησία μας μέσω των εορτών αυτών. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι, λέγει ο ιερός πατήρ, έρχονται στην Εκκλησία από συνήθεια και όχι από ευσέβεια. Γι’ αυτό ας ασχοληθούμε σήμερα με την υπόθεση της γιορτής καθώς και για το μήνυμά της προς το λαό του Θεού.

Πως καθιερώθηκε η γιορτή της αγίας Σκέπης.
Στα χρόνια του βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου (457-474 μ. Χ.) ζούσε στην Κων/πολη ο όσιος Ανδρέας, ο κατά Χριστόν σαλός. Σαλός είναι ο τρελλός και κατά Χριστόν σαλοί ονομάζονται κάποιοι άγιοι, οι οποίοι κάνανε κάποια περίεργα και παράλογα πράγματα, με απώτερο σκοπό να τους θεωρούν παλαβούς ή παλιανθρώπους και να μη τους τιμούν οι άνθρωποι· και έτσι αυτοί να ζουν εν ταπεινώσει και αφανεία. Μια νύχτα που γινότανε αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ. Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο οφαλμοφανώς, όχι σε όραμα, να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού. Την συνόδευαν οι παρθένοι Ιωάννης ο Πρόδρομος και Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στον σολέα. Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών, ενώ την βλέπανε μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Αφού προσευχήθηκε για πολύ η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριο της δηλαδή το τσεμπέρι της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω το άπλωσε πάνω από τους πιστούς, για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Πώς αντιμετωπίζουμε τα πάθη;


Αββά Δωροθέου

Τρεις είναι οι καταστάσεις των ανθρώπων. 
 


Ο ένας αφήνει ελεύθερο το πάθος του να εκδηλώνεται, ο άλλος δεν το αφήνει να εκδηλωθεί και ο τρίτος το ξεριζώνει.
 
Αυτός που το αφήνει να εκδηλωθεί, ενεργεί όπως του υπαγορεύει το πάθος, σαν αυτό να ήταν δικαίωμά του. Αυτός που δεν επιτρέπει στο πάθος να εκδηλωθεί, ούτε το αφήνει ελεύθερο ούτε και το κόβει, αντίθετα το εξετάζει και το ξεπερνάει τη δύσκολη στιγμή, αλλά δεν παύει να το έχει. Και αυτός που ξεριζώνει το πάθος είναι όποιος αγωνίζεται και κάνει τα αντίθετα από αυτά που του υπαγορεύει το πάθος του.

Και οι τρεις αυτές καταστάσεις έχουν πολύ πλάτος. Να τί εννοώ. Σε ποιο πάθος θέλετε να αναφερθούμε και να το εξετάσουμε; Θέλετε να πούμε για την υπερηφάνεια; Να πούμε για τις επιπόλαιες ερωτικές σχέσεις; Ή για την έπαρση, επειδή πέφτουμε συχνά σ’ αυτή; 

Εἰς λάκκον

    


«Πίσω απο τα δικά μας αδιέξοδα βρίσκονται οι λεωφόροι του Θεού!!!»
(π. Γεώργιος Δημητρόπουλος)
---+---

Φώτισε τις λεωφόρους Σου, Κύριε, όταν εμείς βλέπουμε μόνο αδιέξοδα και γκρεμούς!
Φώτισε τις διεξόδους Σου, Κύριε, όταν εμείς αισθανόμαστε ένα πελώριο μαύρο να μας πλακώνει!
Φώτισε τις οδούς της Γαλήνης Σου, Κύριε, όταν ο πόνος σαν αγκάθια ματώνει την καρδιά μας!

Σώσε μας, Κύριε, όταν η απελπισία μάς ρίχνει στον σκοτεινό λάκκο,δώσε μας ξανά την ελπίδα Σου, όχι για να γίνουν όσα επιθυμούμε, αλλά για να αντέξουμε όσα δεν έρχονται, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε όταν το θέλημά Σου και το θέλημά μας συγκρούονται βίαια, για να μπορέσουμε να Σε εμπιστευθούμε πραγματικά, ό,τι κι αν επιτρέπεις στη ζωή μας.

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014

ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ 2014

      Ιερά Μητρόπολις Πειραιώς
Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος 
              Δραπετσώνας


Πανηγυρίζει το ιερόν Παρεκκλήσιον Αγίου Νεκταρίου του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος Δραπετσώνας τo Σάββατο 8 και την Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014 κατά το ακόλουθο πρόγραμμα:


ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ


Σάββατο 8 Νοεμβρίου
18:00 Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος. 

Κυριακή 9 Νοεμβρίου
07:00 Όρθρος και Πανηγυρική Θ. Λειτουργία.
17:00 Μεθέορτος Εσπερινός και Ιερά Παράκλησις του Αγίου.
                                           


Συγκοινωνία: 859(μπλε λεωφορειο) από ΗΣΑΠ Πειραιά, στάση Αγ Παντελεήμων
     20 (τρόλευ) από ΗΣΑΠ Πειραιά, στάση Ούλωφ Πάλμε



Εκ του Ι. Ναού

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Πως να προσευχόμαστε σωστά


Να προσεύχεσθε στον Θεό με ανοικτά τα χέρια. Αυτό είναι το μυστικό των αγίων. Μόλις άνοιγαν τα χέρια τους, τους επεσκέπτετο η θεία χάρις. Οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική τη μονολόγιστη ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η ευχή. Την ευχή δεν μπορεί κανείς να τη διδάξει, ούτε τα βιβλία, ούτε ο γέροντας, ούτε κανείς. Ο μόνος διδάσκαλος είναι η θεία χάρις. Αν σας πω ότι το μέλι είναι γλυκό είναι ρευστό είναι έτσι κι έτσι, δεν θα καταλάβετε, αν δεν το γευθείτε. Το ίδιο και στην προσευχή, αν σας πω, «είναι έτσι, νιώθεις έτσι» κ.λπ. δεν θα καταλάβετε, ούτε θα προευχηθείτε, «ει μη εν Αγίω Πνεύματι».
Μόνο το Πνεύμα το Άγιον μόνο η χάρις του Θεού μπορεί να εμπνεύσει την ευχή.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Όσιος Φιλόθεος ο Διονυσιάτης (1526-1610)



Γεννήθηκε στη Χρυσούπολη της Καβάλας το 1526. Μικρόν οι Τούρκοι τον άρπαξαν από τη χήρα μητέρα του, μαζί με τον αδελφό του, και τους φυλάκισαν. Με θαυμαστό τρόπο η Θεοτόκος τους εσωσε και τους μετέφερε σε μοναστήρι της μικρασιάτικης Νεάπολης. Αργότερα, η καλή μητέρα του έγινε μοναχή και συνάντησε τα τέκνα της ως μοναχούς.

Ο Φιλόθεος, ως όντως φιλόθεος, «μη φέρων την δόξαν των ανθρώπων και θέλων έκφυγείν ταύτην… ώρμησεν ευθύς της οδού του εν τω Άθω ως έλαφος διψώσα επί τας διεξόδους των υδάτων». Στην αρχή μόνασε στο κοινόβιο της μονής Διονυσίου για αρκετό διάστημα, «ουκ ήρεμα αλλά και ακάθεκτος ην και διψών μόνος μεμονωμένος λαλησαι Θεώ. Προφασισάμενος δε ότι ησθενικώς και εκωφώθη» αποσύρεται σε σπήλαιο εξω της μονής. Εκεί ανεδείχθη θαυμαστός ασκητής και νικητής δαιμόνων. «Τας εύχάς τω Κυρίω εκπληρών και ην διαιτώμενος άρτον και άλας ημέραν παρ’ ημέραν, προσθείς δε Σάββατον και Κυριακήν μόνον σιτίζεσθαι».

Ο καλός και ο κακός λόγος


Έλεγαν για τον αββά Μακάριο τον Αιγύπτιο ότι κάποτε ανέβαινε από την Σκήτη στο όρος της Νιτρίας και καθώς έφτασε κοντά στον τόπο, είπε στον μαθητή του «προχώρα λίγο πιο μπροστά». 

Και καθώς προχώρησε αυτός, συναντά κάποιον ιερέα των ειδώλων και με δυνατή φωνή ο αδελφός τού έλεγε «ε, ε, δαίμονα, πού τρέχεις;». Γυρνά εκείνος πίσω και άρχισε να τον κτυπά και τον άφησε μισοπεθαμένο, και αφού σήκωσε το ξύλο έτρεχε. 

Αφήσου.....




                                                                                                                                     π. Χαράλαμπος λύβιος Παπαδόπουλος

Δεν έχουμε αποδοχή στον εαυτό μας και στους άλλους. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό και την ζωή. Χτυπιόμαστε αυτομαστιγωνόμασε για να εξιλεώσουμε ενοχές που έθεσαν άλλοι στην ζωή μας και όχι ο Θεός και η ύπαρξη. Ο Θεός δεν μας έδωσε ενοχές, μα εκείνοι που θέλουν να εξουσιάζουν την ύπαρξη μας.

Λέει ο όσιος Πορφύριος «Έτσι ν' αγωνίζεσθε στην πνευματική ζωή, απλά, απαλά, χωρίς βία… Μη πολεμάτε να διώξετε το σκοτάδι απ' το δωμάτιο της ψυχής σας. Ανοίξτε μια τρυπίτσα, για να έλθει φως, και το σκοτάδι θα φύγει… Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στη στενοχώρια. Να μη κάνετε καμιά προσπάθεια ν' απαλλαγείτε απ' αυτές. Ν' αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος.»

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Ενθρονίστηκε ο Ηγούμενος Αρχιμ. Μεθόδιος Κρητικός


koura-6
Με την δέουσα μοναστική σεμνότητα και λαμπρότητα, που αρμόζει στις χαρμόσυνες περιπτώσεις της εκκλησιαστικής μας ζωής, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς και Φαλήρου κ. Σεραφείμ, ενθρόνισε στις 18 Οκτωβρίου ως Ηγούμενο του Ιερού Ησυχαστηρίου Αναστάντος Χριστού στον Βαρνάβα Αττικής τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη και ιεροκύρηκα της Μητροπόλεως Πειραιώς Μεθόδιο Κρητικό.
Αναφερόμενος στα χαρίσματα του νεοενθρονισθέντος ηγουμένου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ δεν παρέλειψε να τον ευχαριστήσει για την διακονία του μέχρι σήμερα αλλά και την παρουσία του μέσα στην Εκκλησία του Πειραιά.
Χαρακτήρισε δε την Ιερά Μονή πνευματική όαση μέσα στους καιρούς της ανομίας και της αμαρτίας, καιρούς δύσκολους που κυριαρχεί το σκότος, η ασωτία και η ανακατασούρα του σημερινού μπερδεμένου ανθρώπου.
Στην αντιφώνηση του ο νεοενθρονισθείς Ηγούμενος ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για την χαρά και την ευλογία που επεφύλαξε στην αδελφότητα μέσα από την κίνηση του αυτή, κίνηση που απέδειξε για άλλη μια φορά το γεγονός της αγάπης που θρέφει ο Μητροπολίτης μας προς τον Μοναχισμό και την καλλιέργεια του εντός της Επαρχίας του.
Στο τέλος του εσπερινού πραγματοποιήθηκε και η κουρά ενός ακόμα αδελφού της Μονής ο οποίος πήρε το όνομα Δανιήλ από τον Μακαριστό π. Δανιήλ Γούβαλη πνευματικό ανάστημα του οποίου ήταν.

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

Αγίου Λουκά Κριμαίας – Περί κενοδοξίας



Όταν ο Κύριος έφυγε από τη συναγωγή, πήγε στο σπίτι του Σίμωνα και εκεί θεράπευσε την πεθερά του. «Δύοντος δέ του ηλίου πάντες όσοι είχον ασθενούντας νόσοις ποικίλαις ήγαγον αυτούς προς αυτόν˙ δε ενί εκάστω αυτών τας χείρας επιτιθείς εθεράπευσεν αυτούς. Εξήρχετο δε και δαιμόνια από πολλών κραυγάζοντα και λέγοντα ότι σύ ει ο Χριστός ο Υιος του Θεού. Και επίτιμων ουκ εία λαλείν, ότι ήδεισαν τον Χριστόν αυτόν είναι» (Λκ. 4, 40-41).
Όχι μόνο εδώ ο Χριστός απαγορεύει να κάνουν γνωστά σε όλους τα θαύματά του, αυτό το συναντάμε πολλές φορές στο Ευαγγέλιο, βλέπουμε ότι σχεδόν σ” όλες τις περιπτώσεις ο Κύριος έτσι ενεργούσε. Γιατί; Μας το εξηγεί ο ευαγγελιστής Ματθαίος. «Όπως πληρωθεί το ρηθέν διά Ησαΐου του προφήτου λέγοντος ιδού ο παις μου, όν ηρέτισα, ο αγαπητός μου, εις όν ευδόκησεν η ψυχή μου θήσω το πνεύμα μου επ” αυτόν, και κρίσιν τοις έθνεσιν απαγγελεί ουκ ερίσει ουδέ κραυγάσει, ουδέ ακούσει τις εν ταις πλατείαις την φωνήν αυτού. κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει και λίνον τυφόμενον ου σβέσει, έως αν εκβάλη εις νίκος την κρίσιν» (Μθ. 12, 17-20).

Γιορτάζαμε κι ας ήτανε φθινόπωρο.



Πονέσαμε πολύ. Αποκάμαμε να πολεμάμε. Κουράστηκαν τα μάτια να βλέπουνε θλίψη.
Και κουρνιάσαμε σαν ερείπια πολέμου μέσα στις ρυτίδες της νιότης μας, σαν τρελοί που βρήκανε το νου τους.

Και συναντήθηκαν τα μάτια μας και η σιωπή μας χάθηκε στο βλέμμα της συγνώμης.

Ο γάιδαρος που έπεσε στο πηγάδι..



Μια μέρα ο γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι. Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες και ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει…

Στο τέλος αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά. Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να τον θάψει ζωντανό.

Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι.

Τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μεταμορφώνει σὲ χαρὰ ὅ,τι ἀγγίξει… (Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ)




«Ἤτανε μία συννεφιασμένη μέρα. Χιόνι πολὺ εἶχε σκεπάσει τὴ γῆ, καὶ πέφτανε πυκνὲς οἱ ἄσπρες μπαμπακοῦρες. Ὁ πάτερ Σεραφεὶμ μ᾿ ἔβαλε νὰ καθίσω δίπλα του, ἀπάνω σ᾿ ἕνα κομμένο δέντρο, σ᾿ ἕνα ξέφωτο μέσα στὸ δάσος.
Ὕστερά μου εἶπε: «Ὁ Θεός μου φανέρωσε πὼς στὰ παιδικὰ χρόνια σου ἤθελες νὰ μάθης ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Σὲ συμβουλεύανε νὰ πηγαίνης στὴν ἐκκλησία, νὰ κάνης τὴν προσευχή σου στὸ σπίτι, νὰ δίνης ἐλεημοσύνη καὶ νὰ κάνης ὅλα τὰ καλὰ τὰ ἔργα, γιατὶ σ᾿ αὐτὰ βρίσκεται ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

Μὰ δὲν σὲ ἱκανοποιούσανε αὐτὰ μοναχά. Λοιπόν σου λέγω πὼς ἡ προσευχή, ἡ νηστεία, οἱ ἀγρυπνίες καὶ κάθε ἄλλο χριστιανικὸ ἔργο εἶναι πολὺ καλά. Ἀλλὰ ὁ σκοπὸς τῆς ζωῆς μας δὲν εἶναι νὰ κάνουμε μοναχὰ αὐτὰ τὰ ἔργα, ἐπειδὴ αὐτὰ εἶναι τὰ μέσα ποὺ χρειάζονται γιὰ νὰ φθάσουμε στὸ σκοπὸ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Σοφά λόγια αγίων γερόντων.



Ρώτησε κάποιος ένα γέροντα, πόσα χρόνια έχει στο Άγιο Όρος και του απάντησε.
Χρόνια πολλά έχω, προκοπή δεν έχω. Και τα τσακάλια στην έρημο ζουν, αλλά τσακάλια μένουν.

Είπε γέρων. Όσο πνευματικότερος είναι ο άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα ζητάει από αυτήν την ζωή. 

Συμβούλευε ένα φωτισμένος μοναχός. Να έχεις αγάπη προς όλους, αλλά ιδιαίτερες σχέσεις με κανένα. 


Eίπε γέρων. Το θέμα της σωτήριας μας δεν είναι θέμα ευκαιρίας ή σύμπτωσης, αλλά θέμα εργασίας και βίας. «Βιασταί αρπάζουσιν την Βασιλεία των Ουρανών».

Η γενιά του ναρκισσισμού



Αστερόπη Λαζαρίδου 

Η ιστορία του Νάρκισσου, με τις διάφορες εκδοχές της, είναι μία από τις δημοφιλέστερες της μυθολογίας. Ο νέος από τη Βοιωτία, θαμπωμένος από την ομορφιά του που καθρεφτίζεται στο νερό, πεθαίνει από μαρασμό εξαιτίας του ανικανοποίητου έρωτα προς τον ίδιο του τον εαυτό. Ο ναρκισσισμός, η εμμονική αυταρέσκεια που μπορεί να καταλήξει σε πάθηση, δεν είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει από τότε που ο άνθρωπος πρωτοσυνάντησε το είδωλό του. Σήμερα, όμως, που ο καθένας ανεβάζει δεκάδες είδωλά του χάρη στην κατάρα και ευλογία των social media, ο ναρκισσισμός, εκτός από υπαρκτός, είναι και ψηφιακός. Οι διαταραχές που προκαλούνται από τη μανία της εξαντλητικής αυτοφωτογράφισης και της online υπερέκθεσης απασχολεί όλο και πιο συχνά τα ψυχιατρικά συνέδρια, με τους ειδικούς να επιμένουν ότι η υπέρμετρη προσήλωση στο «εγώ και ο εαυτός μου», εκτός από γραφική, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη.

Εγώ, εγώ, εγώ
Η λέξη «selfie», όπως ορίζεται η σύγχρονη αυτοπροσωπογραφία που βγάζει κάποιος με το κινητό του και κατόπιν την ανεβάζει στο Facebook και σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επιλέχθηκε ως «Λέξη της χρονιάς» για το 2013 από το Βρετανικό Λεξικό της Οξφόρδης. Παράλληλα, οι νέοι κανονισμοί του περίφημου επιτραπέζιου παιχνιδιού Scrabble τη δέχονται πλέον ως σωστή και οι παίκτες κερδίζουν πόντους όταν τη σχηματίζουν. Μία λέξη ισοδυναμεί πλέον με χίλιες εικόνες. Πόσα αντίγραφα του εαυτού σου μπορείς να βγάλεις ώσπου να τον ερωτευθείς παράφορα ή να μην αντέχεις άλλο να τον βλέπεις; Η απόσταση από το ένα στάδιο στο άλλο δεν είναι τόσο μακριά όσο νομίζουμε.

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ´ ΛΟΥΚΑ (ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ)




Αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ

α. ῾Η ἑορτή τῶν Πατέρων τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθορίζει καί τήν ἐπιλογή τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος τῆς σημερινῆς Κυριακῆς: ἐπιλέχτηκε τό ἀνάγνωσμα στό ὁποῖο ὁ ἀπόστολος Παῦλος μεταξύ ἄλλων μιλάει γιά τήν στάση ἔναντι τῶν αἱρετικῶν ἀνθρώπων, δεδομένου ὅτι οἱ εἰκονομάχοι, ἐκεῖνοι πού ἐπισήμως ἀπό τίς ἀρχές τοῦ  8ο μ.Χ. αἰ. καί γιά πολλά χρόνια ἀργότερα πολέμησαν τίς εἰκόνες καί τίς θεώρησαν ὡς ἐκτός πίστεως, ἀποδείχτηκαν ἐν τέλει ἀπό τήν ᾽Εκκλησία μας, μέ τούς Πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (787 μ.Χ.), αἱρετικοί. Κι αὐτό διότι οἱ ἅγιοι αὐτοί Πατέρες ἔδειξαν ἐν Πνεύματι ὅτι ἡ ἄρνηση ἐξεικονισμοῦ τοῦ ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ καί κατ᾽ ἐπέκταση τῶν ἁγίων - ὅ,τι πρέσβευαν οἱ εἰκονομάχοι -  σημαίνει στό βάθος εἴτε ἄρνηση ἀποδοχῆς τῆς πραγματικότητας τῆς ἀνθρώπινης φύσης τοῦ Χριστοῦ, συνεπῶς ἔκπτωση στόν μονοφυσιτισμό, εἴτε διαγραφή τῆς θεϊκῆς φύσης Του, συνεπῶς ἔκπτωση στόν νεστοριασμό. Καί στίς δύο περιπτώσεις ἐπρόκειτο πάντως  γιά χριστολογική αἵρεση, ἡ ὁποία διέστρεφε τήν πίστη καί γι᾽ αὐτό ἔπρεπε νά καταπολεμηθεῖ. ῾Η ᾽Εκκλησία μας λοιπόν ἐξ ἀφορμῆς τῶν αἱρετικῶν εἰκονομάχων, ἀλλά καί τῶν αἱρετικῶν τῆς κάθε ἐποχῆς μέχρι σήμερα, ὑπενθυμίζει τήν ὀρθή στάση ἔναντι αὐτῶν: ῾αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ᾽.