ΑΘΛΟΦΟΡΕ ΑΓΙΕ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΕ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝ, ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΤΩ ΕΛΕΗΜΟΝΙ ΘΕΩ, ΙΝΑ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΑΦΕΣΙΝ, ΠΑΡΑΣΧΗ ΤΑΙΣ ΨΥΧΑΙΣ ΗΜΩΝ.

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Ι. ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ

 


 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ι. ΝΑΟΣ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
    Δ Ρ Α Π Ε Τ Σ Ω Ν Α Σ


Σας προσκαλούμε να υποδεχθούμε το νέο έτος στηριζόμενοι στον Έναν της Τριάδος, που μένει ακλόνητος εις τον αιώνα, στον Κύριον Ιησού Χριστόν, με την Ι. Αγρυπνία που θα τελέσουμε στον Ι. Ναό μας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς κατά το εξής πρόγραμμα:

22:30         Πανηγυρικός Όρθρος της εορτής.

24:00         Δοξολογία στην αλλαγή του χρόνου

εν συνεχεία η Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου

Στο τέλος της Λειτουργίας θα ευλογηθεί Βασιλόπιττα



Εκ του Ι. Ναού.

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Πώς ν'αντέξω;



Πώς ν'αντέξω;
Πες μου πώς... Άνθρωπος είμαι. Με πιάνει το παράπονο...
Αλλιώς τα περίμενα τα πράγματα και αλλιώς γίνονται".
Είναι πολύ δύσκολο.
Ένας άγιος άνθρωπος μου είπε ότι όσο μεγαλύτερες γίνονται οι δυσκολίες
τόσο πιο πολύ μάς προσέχει ο Θεός.
Τόσο μεγαλώνουν οι ευεργεσίες του.
Γι'αυτό, χαμογέλα, Χαρμολύπη η ζωή μας...

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡ ΜΑΝΩΛΗ




Τά Χριστούγεννα στήν Πόλη γιορτάζονται ταπεινά. Καί ὅταν λέμε ταπεινά, ἐννοοῦμε τήν ἀφαίρεση τῆς ἐξωτερικῆς λαμπρότητας καί τήν καλλιέργεια τοῦ ἐσωτερικοῦ κάλλους. Κάτι, τό μή χριστιανικό περιβάλλον, κάτι, ἡ βαριά κληρονομιά τῆς λειτουργικῆς παραδόσεως, ὁδηγοῦν σ᾽ αὐτό τό κατανυκτικό ἦθος.
Ἔτσι θά περνοῦσαν καί τά Χριστούγεννα ἐκεῖνα γιά τόν κύρ Μανώλη τό λουστραδόρο. Μάστορας στή δουλειά του. Δούλευε μέ μεράκι τά ἔπιπλα, σάν καλλιτέχνης πραγματικός, χωρίς νά βιάζεται καί χωρίς νά λογαριάζει τό κέρδος ἤ τη ζημιά. Ὅ,τι περνοῦσε ἀπό τό χέρι του ἔπρεπε νά λάμπει «ἡλίου φαεινότερον», ὅπως ἔλεγε ὁ ἴδιος. Καί προσέθετε:
- Προπάντων, ὅμως, προσοχή στό βάθος τῆς λάμψης, μιᾶς καί εἶναι εὔκολο νά λάμπει ἡ ἐπιφάνεια, ἀλλά ἡ ἐπιτυχία βρίσκεται στό πῶς θά ᾽ρχεται τό φῶς.

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Ο θάνατος του Νεογέννητου


Γκουνέλας Χρήστος
Ποτέ δεν αγκαλιάστηκε ο θάνατος τόσο από τη ζωή όσο με τη γέννηση του Θεανθρώπου. Οσμή θανάτου είχε η ανθρώπινη ζωή, όταν γεννήθηκε ο Χριστός και την ίδια οσμή πήρε και ο Χριστός με τη γέννησή Του.
Με πολλή σοφία ο αγιογράφος εικονίζει το Νεογέννητο ήδη μέσα σε νεκρική λάρνακα, προεικόνιση του Σταυρικού θανάτου που αναμένει το Θείο Βρέφος. Η ζωή Του μάλιστα κινδυνεύει από την πρώτη μέρα. Ένα Βρέφος που γεννιέται αθόρυβα και ταπεινά, καθίσταται «επικίνδυνο» για τους ηγέτες του κόσμου τούτου.

Από τότε μέχρι και σήμερα γεννιέται κάθε Χριστούγεννα, κάθε μέρα, μέσα μας και έξω μας, ξανά και ξανά το ίδιο Θείο Βρέφος. Γεννιέται συνεχώς, γιατί συνεχώς πεθαίνει και ανασταίνεται.

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΘΑ ΠΕΙ...


Κώστας Ζουρδός

Να πονάει ο διπλανός σου και εσύ να πονάς περισσότερο. 
Να πεινάει ο άλλος και εσύ να μένεις νηστικός. 
Να γυρίζεις στους δρόμους και να νιώθεις το κρύο των αστέγων. 
Να αγοράζεις παιχνίδια για τα παιδιά που δεν έχουν να παίξουν. 
Να ανάβεις τα λαμπιόνια στο μπαλκόνι για να βλέπει ο γείτονας που του έκοψαν το ρεύμα. 
Να πάρεις σπίτι τον φτωχό ζητιάνο. 
Να πάρεις από το χέρι τον γιο σου για να του δείξεις την αληθινή όψη της γιορτής:

Από την απάτη των Christmas στη γιορτή των Χριστουγέννων




Το τοπίο θυμίζει έντονα αυτό της Αμερικής μετά το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1929. Η μουδιασμένη τότε και απελπισμένη κοινωνία δεχόταν ασμένως την προ τριών ετών (1926) ανακάλυψη της Coca Cola ως παυσίπονο στα δεινά της. Αναφέρομαι στον Santa Claus (τον ψευδεπίγραφο Άη Βασίλη), ο οποίος προβλήθηκε – κυρίως στα παιδιά, το καλύτερο αγοραστικό κοινό – ως η ελπίδα μέσα στις δυσκολίες, ως το αμυδρό φως μέσα στο σκοτάδι της οικονομικής κατάρρευσης με τα υλικά δωράκια που έφερνε μέσα από τις καμινάδες. Εμπόριο με ισχυρές δόσεις καπήλευσης της θρησκείας: το καλύτερο όπιο για το λαό. Πόσο δίκιο είχες, Κάρολε!!

Περνώντας τα χρόνια, η χαζοχαρούμενη φυσιογνωμία του Santa επιβλήθηκε ως σήμα κατατεθέν της εορταστικής περιόδου ακόμη και σε αυτούς που είναι αντίθετοι με τον καπιταλισμό, ακόμη και σε αυτούς που αντιτίθενται στον οδοστρωτήρα των πολυεθνικών. Βάλαμε κι άλλα εμπορικά και διανοητικά κατασκευάσματα για να «εμπλουτίσουμε» τις άγιες ημέρες. Έτσι φτάσαμε σήμερα σε μια γλυκανάλατη γιορτή, με κούφιες και μηχανικές ευχές για αγάπη, ειρήνη και υγεία. Φτάσαμε στον ωραίο μύθο περί Χριστού και στη μαγική νύχτα των Χριστουγέννων. Έτσι, η θρησκεία που φοράει «τα γιορτινά της» είναι μόνο μια ωραία ιστορία δίπλα στο τζάκι, ο Χριστούλης είναι απλά ένα ροδοκόκκινο πλαστικό μωράκι, η καρδιά μας γίνεται πρόσκαιρα γλυκιά και απλόχερη (προς φίλους και συγγενείς βέβαια…). Ως συνέπεια, το συμπέρασμα ότι οι γιορτές είναι για τα παιδιά με τη βασική έννοια ότι σε αυτά αρέσουν τα παραμυθάκια, είναι αναπόφευκτο.

Σαν να σε νιώθω έτσι που στέκεις σκεφτικός…


Πάντα στή σκιά τῶν γεγονότων. Πάντα σέ δεύτερο πλάνο. Πάντα νά διακονεῖς καί νά ὑπηρετεῖς τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου μέ ἀξίνα καί ἄροτρο τόν δικό σου πόνο, τήν ἀφόρητη ζάλη τῶν ἀντικρουόμενων λογισμῶν σου καί τήν ἀναντίλεκτη ὑπακοή στά κελεύσματα τοῦ οὐρανοῦ. Πρόσωπο σιωπηλό, διδάσκεις αἰῶνες τώρα, μέσα ἀπ’ τή σιωπή σου ὅλους ὅσους θελήσουν νά τήν ἑρμηνεύσουν καί νά τήν ἐπεξηγήσουν.
Δέν ξέρω γιατί, ἀλλά μικρός ποτέ δέν ἑστίαζα στήν παρουσία σου καί τή συμβολή σου. Ἄλλα πρόσωπα καί πράγματα τραβοῦσαν τήν προσοχή μου καί ἀνέβαζαν τόν ἐνθουσιασμό μου. Ἡ Παναγία! Τό σπήλαιο! Ἡ φάτνη! Συγχώρα με, ἀλλά κάποτε πιό πολύ μέ ἐντυπωσίαζαν τά ἄλογα ζῶα ἀπό τή δική σου παρουσία. Αὐτά σέ πρῶτο πλάνο, δίπλα στό νεογέννητο Χριστό, νά Τόν θερμαίνουν μέ τό χνῶτο τους. Κι ἐσύ ἀπόμερος. Σκυφτός. Συλλογισμένος.

'Αλλο θλίψη κι άλλο Νήψη...




Πρέπει να καταλάβεις, ότι άλλο πράγμα είναι η πατερική Νήψη και άλλο η θλίψη. Γι αυτό σπάσε αυτό το πέτρινο και άκαμπτο ενοχικό προσωπείο που σε βοηθάει με πρόσχημα την «πνευματικότητα» να κρατιέσαι μακριά από τα συναισθήματα σου και από ότι βαθιά σε φοβίζει. 

Βρες, βρες το μονοπάτι που οδηγεί στο παιδί μέσα σου. Το φίμωσες. Το εξουθένωσες. Του είπες να μεγαλώσει, να μην κάνει φασαρία, να μην μιλάει και το σημαντικότερο να μην γελά κι να μην παίζει. Γιατί η ζωή είναι σοβαρή υπόθεση. Είναι για τους "μεγάλους" και όχι για τα παιδιά.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΕΘΝΩΝ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΙΣΡΑΗΛ




Οι άνθρωποι στη ζωή μας ψάχνουμε για σωτήρες. Θέλουμε εκείνους που θα μπορέσουν να κάνουν τη ζωή μας καλύτερη. Να μας βοηθήσουν στις δυσκολίες μας, να μας δώσουν ελπίδα, να μας υποδείξουν τρόπους με τους οποίους θα μπορούμε να είμαστε αγαπητοί, να κάνουμε στην πράξη αυτό που θέλουμε και μας ευχαριστεί, και την ίδια στιγμή ο κόσμος μας να έχει καλύτερες προοπτικές. Γι’ αυτό και όταν υπάρχουν κρίσεις, όταν βιώνουμε απογοητεύσεις, φροντίζουμε να ρίχνουμε τα βάρη και τις ευθύνες στους άλλους, ενώ την ίδια στιγμή περιμένουμε τη σωτηρία από αυτούς. Αυτή είναι η αντιφατικότητα της ανθρώπινης φύσης.

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Ο χρόνος και ο χώρος χωρίς Χριστό είναι τρομακτικά φορτία!



Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς



Όταν από τον χρόνο αφαιρεθεί ή αμαρτία και ό θάνατος, τότε ό χρόνος γίνεται ένα θαυμάσιο προοίμιο στη θεία αιωνιότητα, μία εξοχή εισαγωγή στη θεανθρωπότητα, σύμφωνα με τον παναληθινό λόγο του Αιωνίου, του Θεανθρώπου: «Ό πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον»(Ίωάν. 6,47).

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ




Για μια ακόμη φορά γιορτάζουμε την ακατάληπτη και ανερμήνευτη γέννηση του Ιησού Χριστού, την ενσάρκωση του Λόγου, του 2ου προσώπου της Αγ. Τριάδας. Αυτό το μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός πριν 2000 χρόνια, άλλαξε τελείως τον ρου της Ιστορίας και έδωσε τη δυνατότητα της σωτηρίας στον άνθρωπο.
Το κοντάκιο της γιορτής υποδηλώνει και την θεολογία της: «Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει και η γη το σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει. Άγγελοι μετά Ποιμένων δοξολογούσι. Μάγοι δε μετά αστέρος οδοιπορούσι.Δι’ ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο προ αιώνων Θεός».

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Ιωάννης της Κροστάνδης ο άγιος- Ο προορατικός και ιαματικός ιερέας της εκκλησιαστικής ζωής και της κοινωνικής αλληλεγγύης(20 Δεκεμβρίου)




 Γέννηση – ανατροφή
Ο π. Ιωάννης (Ιβάν) Ίλιτς Σέργιεφ γεννήθηκε την 18/10/1829, μέρα γιορτής του μεγάλου Σλαύου Οσίου Ιωάννη της Ρίλας (Βουλγαρίας), του οποίου πήρε το όνομα. Το χωριό του λέγεται Σούρα στο νομό Αρχάγγελσκ στη βορεινή Λευκή   θάλασσα της Ρωσίας.
Ο πατέρας του Ηλίας (Ίλιτς) Μιχαήλοβιτς Σέργιεφ ήταν ολιγογράμματος ιεροψάλτης της ενοριακής εκκλησίας του Χωριού.  Η μητέρα του Θεοδώρα Βλάσιεβνα  ήταν λίγο μορφωμένη. Ο παππούς του ήταν ιερέας από γένος ιερατικό.
Η θεία λατρεία και η αυστηρή νηστεία ήταν οι βάσεις της παιδικής του κατήχησης, παρότι γεννήθηκε καχεκτικός και βαφτίστηκε τη νύχτα της γέννησης του. 

ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΙΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ




Aλλο η θρησκεία και άλλο (στους αντίποδες) το εκκλησιαστικό γεγονός. 

H θρησκεία δεν μεταγγίζει «νόημα» της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Yπηρετεί την ατομική ψυχολογία, το ένστικτο αυτοπροστασίας. Aν είναι οργανωμένη, συλλογική η θρησκευτικότητα, ενδέχεται και να παράγει αρρώστια, απανθρωπία – εφιάλτες όπως οι σέκτες πουριτανών, πιετιστών, «γνησίων ορθοδόξων»: πολυώνυμες εξαμβλωματικές μονοτροπίες στο κοινωνικό περιθώριο.

Για τη θρησκευτική προοπτική τα Xριστούγεννα είναι αφορμή ευφραντικών του ατόμου ψυχολογικών καταστάσεων και ηθικοδιδακτικής ωφελιμότητας:

Συναισθηματικός διάκοσμος, παιδαριώδη ασμάτια, ευχές, δώρα, γευστικές ηδονές, όλα κουρασμένα από τον φόρτο της συνήθειας. H θρησκεία δεν κομίζει απαντήσεις για «νόημα» της ζωής και του θανάτου….

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ



Παπαδημητρίου Απόστολος 
            Ο άνθρωπος διαχρονικά αναμένει και προσδοκά στηριζόμενος στην ελπίδα. Τί προσδοκά όμως; Ο σκλαβωμένος την ελευθερία του, ο χρονίως πάσχων την υγεία του, ο πολεμιστής τη λήξη του πολέμου, ο άνεργος την ανεύρεση εργασίας, ο πεινασμένος την εξασφάλιση τροφής, ο πλούσιος τη διόγκωση των κερδών του. Αν εξαιρέσουμε την προσδοκία του απλήστου για κέρδη, όλες οι άλλες προσδοκίες είναι καλές και άγιες. Όλες όμως εγκλωβίζουν τον άνθρωπο στον βιολογικό του χώρο και πολλές φορές τον εμποδίζουν να κάνει την υπέρβαση για να εισέλθει στον χώρο του πνεύματος.

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Μες το καμίνι της αγάπης



Λέμε ότι αγαπάμε , αγαπώντας αυτούς που μας αγαπούν,ευεργετώντας αυτούς πού μας ευεργετούν, σκεπτόμενοι αυτούς που μας σκέπτονται.

Και όταν οι τύψεις ή ο κοινωνικές εποχιακές συμβάσεις επιβάλλουν την φιλανθρωπία μας , καμωνόμαστε πώς επληρώσαμε κάποιο χρέος με μια μηδαμινή προσφορά σε αυτον που στερείται, κυρίως στον προφανή στερούμενο για το ευγε και το θεαθήναι, κάποτε για τον ακριβοδίκαιο θεό του νού μας.Κυρίως το ευαγγέλιο διαβάζεται συναισθηματικά σαν ένα ρομαντικό μανιφέστο αγάπης που μαλακώνει την ψυχή αλλά δεν αλλοιώνει το ήθος! 

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

ΠΡΟΣΚΥΜΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ

Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ι. ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

      ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ

    ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΟΥΜΕ 
ΤΗΝ ΚΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ 
ΑΠΟ ΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ



ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013

ΤΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ: 10 ΕΥΡΩ 
ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ 07:30
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ   19:00

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ


  • Αναχώρηση από τον Ι. Ναό  μας (Εφραιμίδη) και μετάβαση στην Χαλκίδα, στον Ι. Ναό Ευαγγελιστρίας όπου θα βρίσκεται η Κάρα του Αγίου Ραφαήλ(11-23 Ιανουαρίου). Θα ψαλλεί Ι. Παράκληση στον Άγιο.


  • Θα επισκεφτούμε την Ι.Μονή Παναγίας Μακρυμάλλης για να προσκυνήσουμε την Κάρα του Αγίου Παρθενίου και άλλα τίμια Λείψανα που φυλάσσονται εκεί.



  • Εν συνεχεία θα επιστρέψουμε στην πόλη της Χαλκίδος για φαγητό και ελεύθερο χρόνο. 

  • Επιστροφή στον Πειραιά




Πληροφορίες-κρατήσεις: Κος Μιχάλης Γουμαλάτσος (Επίτροπος) τηλ.: (6944551126)

Αγιορείτικη Διήγηση για τον Παράδεισο





Ακούραστος ο γέρο - Πέτρος καθάριζε κρεμμύδια στην πάνυγυρη της Παναγίας για την εσπερινή τράπεζα. Θα έρχονταν πατέρες και ψαλτάδες απο την έρημο να στολίσουν την αγρυπνία.

Και πως έκανε ο γέρο -Πέτρος αμα ξεκινούσε τα μέγιστα ανοιξαντάρια του Κουκουζέλη και το Θεοτόκε Παρθένε του Μπερεκέτη! Και όλο σκούνταγε τον Δανιηλ τον Εκκλησιαστικό να κουνήσει ακόμα πιο δυνατά τον χορό και τον πολυέλαιο.

-Ω Θεε μου, και πως θα είναι στον παράδεισο, ακούγονταν η φωνή του γέρο-καλόγερου.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ: ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ



Του Παύλου Σαββίδη, Θεολόγου


«Τα Χριστούγεννα είναι εορτή θαυμαστή και δια το μεγαλείον της και δια το μυστήριόν της και δια το νόημά της» (πατήρ Ιουστίνος Πόποβιτς). Σε μια βαθύτερη αλλά και πλατύτερη έκταση κι έννοια, θα λέγαμε πως με τα Χριστούγεννα έχουμε φανέρωση του μυστηρίου του ανθρώπου’ αλλά και όλης της κτίσεως: Του ουρανού και της γης.

Σύμφωνα με την πολύ ανθρώπινη λογική μας σκέψη, ο Υιός και Λόγος του Θεού γεννάται στη Βηθλεέμ τον ταπεινό τόπο. Μέσα στο υγρό και ακάθαρτο σπήλαιο, το ταπεινότερο σημείο της Βηθλεέμ, «ανακλίνεται» ο Θεός στη φάτνη των ζώων, την ταπεινότερη γωνιά του σπηλαίου, ως σημείο αναφοράς της ύψιστης θεϊκής εκούσιας πτωχείας και ταπείνωσης. Χριστούγεννα είναι ο ερχομός του Λυτρωτή, και η ολόψυχη αποδοχή Του απο εμάς, που αυτό πρακτικά συνεπάγεται πως «δεν τρεμοσβήνουμε άφωνοι , ούτε παγώνουμε αντικρύζοντας τον θάνατο και όλο το χάος της ζωής».


Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Οιχαλία: Ένα χωριό χωρίς γονείς!!


Ένα χωριό ανάμεσα στη Λάρισα και τα Τρίκαλα, έγινε πρώτο θέμα στο Russia Today. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του ρωσικού δικτύου, η Οιχαλία, είναι το "χωριό των Γερμανών".
Το προσωνύμιο που αποδίδεται στην Οιχαλία σχετίζεται άμεσα με το γεγονός πως εκατοντάδες κάτοικοι της, έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία και την Αυστρία. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν αφήσει στο χωριό τα παιδιά τους, τα οποία μεγαλώνουν με τους παππούδες τους.

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Η παραβολή του δείπνου-Κυριακή ΙΑ΄Λουκά (Των Προπατόρων)


paravoli_megalou_deipnou_719
῾Η παραβολή τοῦ δείπνου (14,15-24)
 ᾿Από τόν μακαρισμό πού διατύπωσε κάποιος ἀπό τούς φαρισαίους πού συμμετεῖχαν στό δεῖπνο ὁ Κύριος πῆρε τήν ἀφορμή νά διηγηθεῖ τήν παραβολή τοῦ δείπνου. ῾Η παραβολή αὐτή διδάσκει ὅτι ἡ εἴσοδος στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν ἀποτελεῖ ἀποκλειστικό προνόμιο τῶν ᾿Ιουδαίων οὔτε κεκτημένο δικαίωμα εἰδικά γιά τήν τάξη τῶν φαρισαίων. ῾Ο Θεός δέν μοιάζει μέ τούς φαρισαίους οἰκοδεσπότες, πού καλοῦν στά συμπόσια μόνο τούς πλούσιους φίλους καί συγγενεῖς τους. Στό συμπόσιο τῆς οὐράνιας βασιλείας του προσκαλεῖ ὄχι μόνο τούς φίλους ᾿Ιουδαίους, ἀλλά καί τούς ἐχθρούς ἐθνικούς, τούς φτωχούς καί τυφλούς πνευματικά.

Ο 4χρονος-ιδιοφυϊα που έχει ΙQ ανάλογο με τον Αϊνστάιν και έχει ήδη διαβάσει 190 βιβλία




Οι γονείς του Σερβίν Σαραμπί ήξεραν από νωρίς ότι ο γιος τους είναι ξεχωριστό παιδί, αλλά ακόμη και εκείνοι δεν πίστευαν στα αυτιά τους όταν έμαθαν πόσο υψηλό είναι το IQ του το οποίο τον κατατάσσει από πολύ νωρίς στο κλειστό κλαμπ των ευφυέστατων ανθρώπων.

Ο μόλις 4 ετών Σέρβιν έπιασε 160 στο τεστ IQ αφήνοντας άναυδους γονείς και επιστήμονες και φθάνοντας σε ποσοστά ανάλογα του Αλμπερτ Αϊνστάιν, Στίβεν Χόκινγκ και Μπιλ Γκέιτς.

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ



Η εορτή ενός ιερομάρτυρος επισκόπου, όπως του Αγίου Ελευθερίου, αποτελεί ευκαιρία για την Εκκλησία μας να μας υπενθυμίσει την παραίνεση του Αποστόλου Παύλου, προς τον μαθητή του Τιμόθεο, επίσκοπο Εφέσου. Ο Απόστολος των Εθνών προτρέπει τον Τιμόθεο να μην ντρέπεται να ομολογήσει τον Κύριο, ακόμη κι αν αυτή η ομολογία γίνει αφορμή για μαρτύριο. «Μη ουν επαισχυνθής το μαρτύριον του Κυρίου ημών μηδέ εμέ τον δέσμιον αυτού» (Β’ Τιμ. 1,8). Τι σημαίνει λοιπόν «μαρτύριον» και ποιο είναι το χρέος όχι μόνο του επισκόπου, αλλά και του κάθε χριστιανού, κατά τον Απόστολο;

                Μαρτύριον είναι η απόφαση της καρδιάς μας ότι ανήκουμε στο Χριστό. 

Εκθεση Ορθόδοξου Χριστιανικού Βιβλίου


Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Θέλουμε τὴν μαγεία ἢ τὴν χαρὰ τῶν Χριστουγέννων;


Περιμένουμε μὲ λαχτάρα τὰ Χριστούγεννα. 

Ἆραγε, πῶς θέλουμε νὰ τὰ ἑορτάσουμε; Κοσμικὰ ἢ πνευματικά; Ἐξαρτᾶται ἀπό τὸ τί τελικὰ ζητᾶμε. Τὴν μαγεία τους, γιὰ τὴν ὁποία τόσα πολλὰ κάνει ἡ «διεθνὴς τῶν πονηρῶν» ἢ τὴν χαρὰ τους, ὅπως θέλει ἡ Ἐκκλησία μας; Ἀλλ΄ ἂς πάρουμε τὰπράγματα μὲ τὴν σειρά τους…
 
Ἀσφαλῶς τὰ Χριστούγεννα ἔχουν νόημα βαθύτατα πνευματικό, ἅγιο καὶ σωτήριο. Γιατί μ’ αὐτὰ δὲν ἑορτάζουμε ἕνα ὁποιοδήποτε γεγονός, ὡς καὶ ἐθνικὸ ἀκόμη, ἀλλὰ τὴν ἴδια τὴν ἐμφάνιση, μὲ σάρκα καὶ ὀστᾶ τοῦ Θεοῦ στὴν γῆ κι ἀνάμεσά μας. Μᾶς τίμησε ἰδιαίτερα μὲ τὴν ἐπίσκεψή Του αὐτή, ὑπέροχα, ἀνυπέρβλητα, μοναδικά, καθὼς ἕνωσε τὴν δική μας ἀνθρώπινη φύση μὲ τὴν δική Του τὴν Θεϊκή. Ἔτσι ἔχουμε τὴν ἐμφάνιση τοῦ Θεανθρώπου στὴν ἱστορία. Τὴν ἕνωση τοῦ κτιστοῦ πλάσματος, μὲ τὸν ἴδιο τὸν Ἄκτιστο Πλάστη καὶ Θεό. Σκοπὸς δὲ αὐτῆς τῆς Θείαςπαρέμβασης, εἶναι ἡ Θέωση τοῦ ἀνθρώπου.

ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ ΕΠΕΘΥΜΗΣΕΝ ΚΑΙ…ΠΗΡΕ ΩΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΑΠΑΣΤΡΑΠΤΟΝΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ




Και φέτος όπως και πέρσι και πάντοτε επίκαιρο. Αξίζει νατο ξαναδιαβάσουμε...

Πόρνης ἐπεθύμει ὁ Θεός; Ναί, πόρνης· τῆς φύσεως τῆς ἡμετέρας λέγω. Πόρνης ἐπεθύμει ὁ Θεός; Καὶ ἄνθρωπος μέν, ἐὰν ἐπιθυμήσῃ πόρνης καταδικάζεται, Θεός δὲ πόρνης ἐπιθυμεῖ; Καὶ πάνυ. Πάλιν ἄνθρωπος ἐπιθυμεῖ πόρνης, ἵνα γένηται πόρνος· Θεὸς δὲ ἐπιθυμεῖ πόρνης, ἵνα τὴν πόρνην παρθένον ἐργάσηται… Ὁ τοσοῦτος καὶ τηλικοῦτος ἐπεθύμησε πόρνης; Καὶ τί; Ἵνα γένηται νυμφίος. Τί ποιεῖ; Οὐ πέμπει πρὸς αὐτὴν οὐδένα τῶν δούλων, οὐ πέμπει ἀρχάγγελον, οὐ πέμπει τὰ Χερουβίμ, οὐ πέμπει τὰ Σεραφίμ· ἀλλ᾿ αὐτὸς παραγίνεται ὁ ἐρῶν.

     πεθύμησε πόρνης· κα τί ποιε;… πειδ ατ οκ δύνατο ναβναι νω, ατς κατέβη κάτω. Πρς τν πόρνην ρχεται κα οκ ασχύνεται… Κα πς ρχεται; Ο γυμν τ οσί, λλ γίνεται, περ ν πόρνη, ο τ γνώμ, λλ τ φύσει… να μ δοσα ατν πτοηθ, να μ ποπηδήσ, να μ φύγ. ρχεται πρς τν πόρνην κα γίνεται νθρωπος…Ες μήτραν κυοφορεται καί αξεται κατ μικρν…. Τίς; οκονομία, οχ θεότης· το δούλου μορφή, οχ το Δεσπότου· σρξ μ, οχ οσία κείνου· αξεται κατ μικρόν κα μίγνυται νθρώποις· καίτοι ερίσκει ατν λκν γέμουσαν, κτεθηριωμένην, π δαιμόνων πεφορτισμένην· κα τί ποιε; Προσέρχεται ατ. Εδεν κείνη κα φυγε.
     Καλε μάγους. Τί φοβεσθε; Οκ εμι κριτής, λλ᾿ ατρός· «οκ λθον να κρίνω τν κόσμον, λλ να σώσω τν κόσμον»… Κεται ν φάτν τν οκουμένην βαστάζων, κα σπαργάνωται πάντα περιέπων. Κεται ναός κα νοκε Θεός. Κα ρχονται μάγοι, κα προσκυνοσιν εθέως· ρχεται τελώνης κα γίνεται εαγγελιστής· ρχεται πόρνη κα γίνεται παρθένος… Τοτο ρντος, τ μ παιτσαι εθύνας μαρτημάτων, λλ συγχωρσαι παρανομήματα πλημμελημάτων. Κα τί ποιε; Λαμβάνει ατήν, ρμόζεται ατήν. Κα τί ατ δίδωσι; Δακτύλιον. Τ Πνεμα τ γιον ατ δίδωσιν. Ετα φησίν· οκ ες παράδεισόν σε φύτευσα; Λέγει, ναί. Κα πς ξέπεσες κεθεν; λθεν διάβολος κα λαβέ με π το παραδείσου. φυτεύθης ν τ παραδείσ κα βαλέ σε ξω· δο φυτεύω σε ν μαυτ, γ σε βαστάζω… Οδ ες τν ορανόν σε νάγω· λλ μεζον νταθα το ορανολλ μαρτωλός εμι κα κάθαρτος. Μ σοι μελέτω, ατρός εμι. Οδα τ σκεος τ μν, οδα πς διεστράφη… ναπλάττω νυν ατ δι λουτρο παλιγγενεσίας…

      Ιωάννου Χρυσοστόμου, «Ότε της Εκκλησίας έξω ευρεθείς Ευτρόπιος απεσπάσθη» (απόσπασμα)

     Χριστούγεννα. Μετά από ένα τέτοιο εκπληκτικό μαργαριτάρι, πώς να μιλήσει κανείς σήμερα για πράγματα χοϊκά; Σήμερα ένας χαροποιός λυγμός, λυτήριος της θλίψης, καταυγάζει πυρεμφορούμενος τα σύμπαντα. Γένους γαρ βροτείου δερχθείς ποτνιωμένου, βροτός εδείχθη ο Παντεπόπτης Λόγος. Σήμερον τα επίγεια επληρώθησαν χαράς μετά δέους και τα υποχθόνια τω τρόμω εδονήθησαν. Η νερτέρα χθών νυν επικράνθη και ενεπαίχθη. Γιατί πίστευε βέβαια πως είναι κραταιά και πανσθενής. Μα τώρα η εξουσία της αποδείχτηκε φενάκη.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ-ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ-ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ




Δευτέρα       23/12               Ακολουθία των Μ. Ωρών                                             18:00
Τρίτη           24/12               Εσπερινός και Θ Λειτουργία του Μ. Βασιλείου              07:00
Τετάρτη       25/12               Ορθρος και Θ. Λειτουργία Χριστουγέννων                      05:00

Τρίτη           31/12               Ιερά Αγρυπνία επί τη ενάρξει του νέου έτους                   22:30
Τετάρτη       01/01               Ορθρος και Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλειου                         07:00

Παρασκευή 03/01               Ακολουθία των Μ. Ωρών                                                18:00
Κυριακή      05/01               Όρθρος, Θ. Λειτουργία και Μ. Αγιασμός                        06:30
Κυριακή      05/01               Μ. Εσπερινός Των Θεοφανείων                                       17:00  
Δευτέρα      06/01               Ορθρος, Θ. Λειτουργία και Μ. Αγιασμός Θεοφανείων       07:00
                                            

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Πρόσεξε την ψυχή σου… (μία διδακτική και ωφέλιμη ιστορία)




Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του...

Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει. 

«-Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;», ρώτησε ο πατέρας.

Η ιστορία του λειψάνου του Αγίου Σπυρίδωνα.


Ο Άγιος Σπυρίδων μετά από πολυετή ευάρεστη διακονία, αφού, ως άλλος Ιώβ, έζησε «ἄμεμπτος, δίκαιος, ἀληθινὸς, θεοσεβής, ἀπεχόμενος ἀπὸ παντὸς πονηροῦ πράγματος» (2). Και αφού από της ζωής αυτής, έδωκε τα δείγματα της αγιότητας δια της θαυματουργίας, παρέδωσε την αγία ψυχή του εις τον Κύριο, πει το έτος 348, στην Κύπρο (3) 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ 

Μετά τον θάνατο του ιερού Σπυρίδωνα, το σεπτό λείψανο του διατηρήθηκε ακέραιο, μέχρι δε σήμερα διατηρείται, δια της χάριτος του Παντοδύναμου Θεού και αποτελεί αστείρευτη πηγή θαυμάτων δια των οποίων δοξάζεται ο άγιος Θεός, τιμάται δε ο Σπυρίδων.

Ο άθεος πού ανα-γνώρισε Το Θεό.



Τον Απρίλιο του 2010 απεβίωσε σε ηλικία 87 ετών o διάσημος Άγγλος φιλόσοφος Antony Flew.(11 February 1923 – 8 April 2010). 

Ο Flew, γιός μεθοδιστή ιερέα, καθιερώθηκε σαν άθεος διανοητής μετά από μία σύντομη ομιλία του στη Σωκρατική λέσχη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης κατά τα μέσα του 1950, με τίτλο «Θεολογία και έλεγχος του εσφαλμένου» (Theology and Falsification).

Πολλοί είπαν ότι ή ομιλία αυτή ήταν ακατανίκητη απόδειξη της μη ύπαρξης Θεού. 

 Έκτοτε έγραψε πολλά βιβλία, όπως ή ηθική της εξέλιξης, ψυχικά φαινόμενα κλπ. Επιβλήθηκε όμως κυρίως με τα βιβλία του περί μη ύπαρξης του Θεού...

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Αντιμέτωποι τής σύγχρονης πνευματικής κρίσης



Στις ημέρες μας το ερώτημα για το ποιος είναι ο κύριος σκοπός της ζωής ακούγεται αδιάφορα,σ’ έναν κόσμο που δεν ενδιαφέρεται για την ουσία, την αλήθεια και την αξία των πραγμάτων.Δυστυχώς πολύς κόσμος δεν γνωρίζει γιατί ζει ακριβώς.
Ζούμε εδώ και καιρό μία κατάρρευση των αξιών της ζωής. Πρόκειται για μια σοβαρή κρίση, όχι τόσο οικονομική, κοινωνική ή πολιτισμική αλλά κύρια πνευματική. Ό,τι επί αιώνες κατακτήθηκε, υβρίζεται, χλευάζεται, ποδοπατιέται...

Καμία συγκίνηση, κανένα αίσθημα , κανένας σεβασμός για ό,τι το ιερό.