VIRGIL GHEORGHIOU
Για να γίνω άγιος, πρέπει να αγαπώ τους εχθρούς μου. Και δεν είναι οι εχθροί μου που μου λείπουν σήμερα. Είναι αναρίθμητοι. Ως η άμμος της θαλάσσης. Πραγματικοί εχθροί. Τρομεροί. Που με περικυκλώνουν μέρα - νύχτα, απ' όλα τα μέρη. Είμαι σχεδόν αποκλειστικά περικυκλωμένος από εχθρούς. Και παρά τον αριθμό τους, και τις προσπάθειές μου να τους αγαπώ, βρίσκομαι στο νεκρό σημείο της αρχής -της πολιτείας-, της πνευματικής τελειότητος που οδηγεί στη θέωση και αγιοποίηση του ονόματος μου (Βιργίλιος).
Ετσι, λοιπόν, εκείνοι που σ' αυτή τη γη μου προσφέρουν τις περισσότερες εξυπηρετήσεις, είναι οι εχθροί μου. Ό,τι μπόρεσα να επιτύχω σε τούτη τη ζωή, το οφείλω στους εχθρούς μου, που είχαν στηλωμένα τα μάτια επάνω μου. Ένα γεγονός είναι βέβαιο. Δεν μπορώ λογικά να μισήσω τους εχθρούς μου. Τους πολεμώ, βέβαια, αλλά δεν τρέφω μίσος εναντίον τους.
Ωστόσο δεν αρκεί να μη μισείς τους εχθρούς σου. Για να αγιάσης το όνομα σου, πρέπει να τους αγαπάς. Η πραγματική χριστιανική αγάπη είναι αυθόρμητη, ανιδιοτελής και προσφέρεται δωρεάν. Ωστόσο ο άνθρωπος δε γνωρίζει, ποτέ με ακρίβεια αν αγαπά πραγματικά ή αν πιστεύει μόνο πως αγαπά. Δεν υπάρχουν παρά μόνο δύο τρόποι για να αποδείξει κανείς την αγάπη του.
Πρώτα να δώσει την ίδια του τη ζωή για εκείνον που αγαπά.
Δεύτερη απόδειξη να συγχωρείς τους εχθρούς σου, να τους ευλογείς και να προσεύχεσαι για εκείνους, τη στιγμή που εκείνοι σε θανατώνουν.
Από το βιβλίο: «Ένα όνομα για την αιωνιότητα», εκδ. «Τήνος», Αθήνα 1970.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου